Lange vlucht

Vroeg opgestaan, laatste spullen ingepakt, Betty en Shiva een knuffel gegeven, op tijd aangekomen bij het langparkeren, op tijd bij incheckbalie, even shoppen, op tijd bij de gate, op tijd.....en plots staan we stil voor de startbaan. Er is iets mis met 1 van de motoren krijgen we te horen. Na een kwartier rijden we weer terug naar de gate en staan we stil gedurende 3 uur. Er moet een onderdeel worden vervangen en deze is schijnbaar niet op voorraad. We nemen aan dat de piloot achter zijn laptop zat; klikker der klik op de Bol.com website en hopla daar was de koerier met het vervangende onderdeeltje. Eindelijk konden we vertrekken. 

We zaten uiteraard weer bij een nooduitgang waardoor we zeeën van beenruimte hadden. Om ons heen nog vrij veel stoelen leeg, vliegtuig was niet vol. Sowieso ging alles op Schiphol zeer gesmeerd, aanzienlijk rustiger dan in de zomer. 

Onderweg een redelijk goede maaltijd gehad...het wel bekende 'chicken or pasta?' menu. Waren wij wel aan toe na ruim 3 uur geen meter vooruit te zijn gekomen. Het vliegtuig was van een nieuwer type met knappe entertainment. Judith kon de hele serie van James Bond bekijken incl. de film waarin de noten van meneer Craig worden gekraakt. Eenmaal onderweg werd er gemeld dat men een half uur kon inhalen op de vertraging. Helaas, een claim richting United zit er dan niet in (< 3 uur).

Na elk wat films te hebben gekeken, waren we er wel weer klaar mee. Bijna 12 uur in een vliegtuig zitten begint vervelend te worden, zeker als het ook nog koud is. Achterin vliegtuig is warmer merken we als we naar de gore dixie gaan...alhoewel een dixie is nog luxer. Een uur voor de landing krijgen we nog een warm broodje. Nog even en dan zetten we weer voet op Amerikaanse bodem! 😀

Toen we eindelijk waren geland en uit het vliegtuig waren, zagen we een enorme lange rij bij de douane pfff. Totaal een uur moeten wachten. Onze koffers stonden al lang en breed klaar. Kaartjes gehaald voor de trein en binnen een half uur stonden we in het centrum! Wat een krioelende massa van mensen. Aangekomen bij het hotel kregen we onze kamersleutel....15e verdieping (totaal 17 verdiepingen). Helaas aan de voorzijde, dus geen uitzicht op de Empire State Building maar toch lekker hoog en niet al teveel lawaai van de straat. Na even relaxen zijn we direct op pad gegaan, slapen moeten we zolang mogelijk uitstellen. Omdat we maar 10 minuten lopen van Times Square zitten, zijn we daar naar toe gegaan om te eten bij de Hard Rock Café. Het was voortreffelijk, uiteraard weer de vertrouwde refills en zonder te leuren om de bon, direct de rekening als je klaar bent. Judith had een giga burger en Robert had uiteraard pulled pork. Na het eten even een sixpack water gehaald voor komende dagen en ons bedje kwam in zicht.